ΟΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ . . .

 

ΟΙ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ…

Εκεί ψηλά στο βουνό περπατάς ήσυχος και τα βήματα σου δυνατά που αφήνουν πίσω ίχνη από κάθε θλίψη και δάκρυ σου!

Χαμογελάς…

Πίσω δε γυρνάς να κοιτάξεις. Δε φοβάσαι πια!

Συνεχίζεις να περπατάς και κοιτάς χαμηλά…

Η φύση σε αγκαλιάζει…σου μιλάει…

Και η ψυχή σου απαντά…

Πολλοί περνάνε δίπλα σου και τους παρατηρείς! Έχουν κάτι από σένα…

Άραγε να σκέφτονται το ίδιο…

Να αισθάνονται αυτό το δροσερό αεράκι μέσα τους…

Δεν είσαι μόνος!

Εκεί στη γη περπατάς και τα βήματα σου σβήνονται από τους περαστικούς!

Φοβάσαι να μιλήσεις…να χαμογελάσεις!

Δε προλαβαίνεις να δείξεις ένα κομμάτι της ψυχής σου!

Το προσπερνάνε!

Είναι απλά περαστικοί!

Μία πόλη που δεν έζησε κανείς αισθάνεσαι…

Σα να είναι νύχτα και οι άνθρωποι πέθαναν νωρίς!

Μια αδράνεια!

Τόσοι περαστικοί…και τόσο άδεια αυτή η πόλη!

Γι αυτό και εσύ κοιτάς ψηλά!

Κλαίς και τα δέντρα σε παρηγορούν!

Πονάς και τα βράχια σε κάνουν δυνατό!

Πνίγεσαι και ο ουρανός σε ελευθερώνει!

Περαστικοί είναι μόνο τα πουλιά…

Η βροχή που σε δροσίζει…

Τα φθινοπωρινά φύλλα που πέφτουν από τα δέντρα…

Η φύση φυσάει στη ψυχή σου…

Έρχεσαι…ανεβαίνεις…να διώξεις κάθε πόνο σου, να σβήσεις κάθε δάκρυ σου!

Ω! φύση…με τα δικά σου χέρια!

Γιατί κάθε φορά που οι περαστικοί θα σε πληγώνουν εσύ θα ΚΟΙΤΑΣ ΠΑΝΤΑ  ΨΗΛΑ…!!!

Βίκυ Χαλιμούρδα

                                                                   Μέλος ΦΟΠ